۱۳۸۹ آذر ۱, دوشنبه

جوات! (به لهجه ی مشهدی)

گفته بودي، اِندِ كلاس، تو شهر ما تو هستي!
يواش برو! با هم بِرِم، نيفتي دَستي دَستي!

خيال نكن رنگ موهات، به روز و با كلاسَه
موهايِ ما، بِنَفش، مثِ كُخِ زيرِ پلاسَه!

تو چِشمِ مو نگا بُكُن، تا لنزُِمَه بيبيني!
عينك دودي، قِديميَه، كجا رَه تو ميبيني؟!

موهاي مو، جِلا دِرَه يا دُمب اسبِ جولون؟!
كِلاس ايَه، تو كِلاسا، زمستون و تابستون!

كِش به موهام نِمِِگذَرُم، ليزَه موهام! خوشگلَه!
نِه فِك كني پول نِدِرُم، كِش خِريدن مشكلَه!

«همراهِ» تو، خِشَنگ تره يا «پيجرِ» نازِ مو؟!
كفشايِ تو چراغ دِرَه يا «واكمنِ» جازِ مو؟!

اي به كنار! خواستَه بودي گومشُدَه پيدا بشَه!
گومشُدَه پيدا شدَه جونُم! چي مي گي؟ ها، مِشَه!

اي كه ميبيني از  همَه سرتَرَه، باسِواتَه
گومشُدَه تان، عزيزتان، همسَيَه تان، جِواتَه!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر